In eerste instantie was het de bedoeling dat de Opel Kadett B al in 1971 opgevolgd zou worden door de Opel Ascona A. Rond die periode lanceerde Ford echter de Ford Escort en dat zorgde er voor dat men bij Opel besloot de ruimere Ascona als concurrent van de Ford Taunus op de markt te brengen. Er ontstond daarmee een model dat zich tussen de compactere Opel Kadett en de ruimere Opel Rekord plaatsen. Daardoor bleef de nog altijd geliefde Opel Kadett B nog een aantal jaren in productie. De lancering van de Opel Kadett C werd dus nog even uitgesteld.
Het T-chassis
General Motors wilde namelijk een nieuw concept lanceren: een basischassis waarmee een automodel wereldwijd kon worden geproduceerd. De opvolger van de Kadett B werd hiervoor aangewezen en zo ontstond het T-chassis (ook wel T-platform of T-Auto genoemd). Dit was een chassis met als doel om wereldwijd een achterwiel aangedreven auto te lanceren op basis van hetzelfde chassis. Het zou de eerste poging van General Motors zijn om een kleine auto te ontwikkelen die internationaal verkocht kon worden. Bij de ontwikkeling hielpen de Isuzu fabrieken uit Japan en de Opel divisie uit Duitsland. Dit T-chassis werd voor het eerste geïntroduceerd in 1973 in Brazilië als de Chevrolet Chevette. Uiteindelijk zouden op basis van dit dit T-chassis dezelfde auto onder tientallen verschillende namen gelanceerd worden. De meest bekende zijn de Chevrolet Chevette, de Vauxhall Chevette, de Isuzu Gemini en natuurlijk de Opel Kadett C.
De lancering in Frankfurt
De Opel Kadett C werd in augustus 1973 gelanceerd op de 45e IAA autoshow in Frankfurt. De techniek van de Opel Kadett C was vrijwel gelijk aan die van de B-Kadett. De standaardmotor was echter nu 1200cc. Er was echter wel meer tijd en aandacht voor de passieve veiligheid, een actueel onderwerp in die tijd. Zo verhuisde de benzinetank naar een minder kwetsbare plek boven de achteras, werd het dashboard geheel bekleed met zacht materiaal en waren er bevestigingspunten voor gordels op de achterbank. Verder beschikte de auto standaard over een gelaagde voorruit en radiaalbanden. De Kadett werd gebouwd in de Opel fabrieken in Russelheim en Antwerpen.
In de Kadett C waren ook sterkere motoren leverbaar dan de standaard 1.2 OHV (OverHead Valves) motor. Dit waren de 1.6 en 1,9E CIH (Camshaft In Head) motoren die ook gebruikt werden in de al eerder genoemde Ascona en Rekord modellen. De 1.9E werd in 1977 overigens vervangen voor een 2 liter variant, de 2.0E. Deze motoren hadden ook geen carburateur maar waren voorzien van een Bosch L-Jetronic injectiesysteem. Dit alles gaf de betrekkelijk lichte Kadett C een topsnelheid van rond de 200 kilometer per uur.
Oliecrisis zorgt voor herintroductie 1.0 motor
Niet alleen Opel zelf, maar ook General Motors was zeer tevreden over de Opel Kadett C. De euforie duurt echter niet lang, want in oktober 1973 begint als gevolg van een aantal wereldconflicten de oliecrisis. De benzineprijzen vliegen omhoog en ze gaan in Nederland zelfs op de bon.
Veel auto’s blijven gewoon bij de dealer staan. Zuinige auto’s zijn plotseling aantrekkelijk geworden en dus ontstaat de behoefde aan ‘spaarmodellen’ . Zelfs de al redelijk zuinige Kadett C door Opel hierop aangepast. In maart 1974 komt er een nog zuiniger 1.0-liter motor voor de Kadett C beschikbaar. De 1.0 motor is alleen gebouwd voor de export en is leverbaar in o.a Nederland, België en Frankrijk. Ze is echter geen lang leven beschoren. De oliecrisis ebt weg en de de 1.0 motor verdwijnt daarmee kort na de introductie spoedig alweer uit het leverprogramma.
Alle verschillende uitvoeringen
In eerste instantie was de Opel Kadett C beschikbaar als Sedan (ook in vierdeurs), Coupé en CaraVan. In 1975 werd daar de compactere Opel Kadett City aan toegevoegd. Een wendbare auto voor in de stad met een hatchback. Alle modellen waren leverbaar in diverse uitvoeringen. Denk hierbij aan de Luxe, Grand Luxe, Special en Berlina. Meer over deze verschillende varianten kun je lezen in de Opel Kadett C uitvoeringen in alle beschikbare brochures. Daarnaast konden de auto’s ook nog van losse opties voorzien worden, en natuurlijk in heel veel kleuren geleverd worden. Een overzicht hiervan vindt je bij de kleurcodes. De volgende opties konden worden toegevoegd:
- Koplampwisser met sproeier
- hoofdsteunen
- 4 spaaks sportvelgen
- driepuntsveiligheidsgordel met oprolautomaat
- Recaro kuipstoelen
- Stalen schuifdak
- Sportstuur met vier spaken
- Halogeen mistlampen en mistlamp achter
- Volautomatische versnellingsbak.
Een aantal van deze opties zouden later standaard worden.
Twee typen: de C1 en C2
In mei 1977 introduceerde Opel de C2 uitvoering. Naast een aantal kleine verschillen in de techniek en accessoires is het belangrijkste verschil het uiterlijk. Door deze wijzingen veranderden de voorste spatbordschermen, de keienvanger en de motorkap. De C2 uitvoering kreeg hierdoor een eigentijdser karakter. De volgende wijzingen werden doorgevoerd:
- Richtingaanwijzers verplaatsen van onder de bumper naar naast de koplampen
- Het opel embleem verdween van de motorkap en stond nu op de grille.
- Het front van de motorkap werd langer bij de C2 uitvoering
- De grille van de C1 uitvoering bestond uit drie rijen en die van de C2 uit vijf rijen.
- De stoelen werden luxer en comfortabeler en hadden nu standaard hoofdsteunen
Vanaf het model C2 werden opties die voorheen een keuze waren of onderdeel van speciale uitvoeringen nu standaard. Denk daarbij aan schijfremmen voor, een sportpook, wisser/sproeierschakelaar die elektrische bedient werd en ook het aantal PK van de 1.2n motor nam toe.
De Opel Kadett SR
Bij de SR-uitvoering van de Opel Kadett hoorde een 1.2s motor met 60PK. Verder was de motorkap matzwart en had de auto zogenoemde rallystrepen op de flanken. Er was een sportspiegel, brede sportvelgen en de cockpit was luxer aangekleed. Zo zat er standaard een toerenteller, oliedrukmeter, voltmeter en tempratuurmeter in plus een vierspaaks sportstuur.
De Opel Kadett GT/E
De in 1973 gelanceerde C-Kadett Coupé kreeg twee jaar na zijn lancering gezelschap van een echte sportversie: de GT/E. Leuk detail is dat Opel hiermee een jaar eerder dan Volkswagen met een snelle uitvoering van een standaard auto de markt op kwam. de Golf GTI verscheen namelijk in 1976. De GT/E was goed herkenbaar aan zijn geel-zwarte spuitwerk. Tussen 1975 en 1977 zijn er uiteindelijk 8660 gebouwd.
In 1977 verscheen de tweede versie van de Kadett C GT/E. Deze had een geel- wit gespoten koets. Deze auto werd voorzien van de 2.0EH motor. De toegevoegde H gaf aan dat het om een homologatiemodel ging. Dit homologatiemodel werd voor de Group 1B gebouwd. Opel moest namelijk duizend GT/E’s produceren om deel te kunnen nemen aan rally’s, het werden er uiteindelijk wegens groot succes 2254.De eerste duizend werden allemaal geel met wit gespoten, voor de latere exemplaren konden de kopers uit meerdere lakkleuren kiezen. De vijf versnellingsbak was nu standaard, iets dat bij de eerste GT/E op de optielijst stond. Hetzelfde geldt overigens voor het aanwezige sperdifferentieel. De coupé GTE-versie was een succesvolle rally-auto en behaalde successen met onder andere het Opel Dealer Team Holland (ODTH).
De Opel Kadett Rallye
Tegelijk met de introductie van de tweede versie van de GT/E die in eerste instantie vooral als homolagatiemodel bedoeld was werd de Rallye als straatversie van de GT/E geïntroduceerd. De Rallye was uitgerust met de 1.6s motor of met de 2.0E motor. Het interieur van de Rallye was nagenoeg gelijk aan de GT/E, behalve dat de rally instrumenten ontbraken. Er zijn tussen 1977 en 1979 in totaal 8549 Rallye Kadetts gebouwd.
De Opel Kadett Aero
De Opel Kadett Auro werd in 1976 geïntroduceerd op de autosalon in Genève. Het model had vooral tot doel om het imago van de Kadett een beetje op te poetsen. Het was een half cabrio model op basis van de standaard Sedan. Het dak kan hierbij van de auto afgehaald worden en de achterruit kan naar benden worden geklapt. Standaard was de auto voorzien van dezelfde extra’s als de hierboven genoemde SR versie. De ombouw was in handen van de firma Baur uit Stuttgart. Hoewel het idee goed was bleek de prijs behoorlijk hoog uit te vallen. Rond 1977 kostte de standaard sedan ongeveer 12.000 gulden. Voor de Aero moest bijna het dubbele neergeteld worden. Hierdoor is de Aero geen succes geworden en zijn er maar 1332 van gemaakt. Het grootste deel van de exemplaren bleef in Duitsland en al in 1978 werd de Aero weer uit productie gehaald.
Uiteindelijk zal de productie van de Kadett C in 1979 stoppen met de lancering van de Opel Kadett D. Er zijn dan ruim 1.7 miljoen Kadett C’s van de band gerold.